Ένιωσες ποτέ χαμένος;
Αυγούστου 29, 2018
Είναι κάποιες σκέψεις τόσο μαχαίρι στην πληγή. Δεν ξέρω να το
παλέψω, δεν ξέρω καν αν μπορώ. Νιώθω τόσο μικρός, τόσο αδύναμος. Φοβάμαι συχνά
τελευταία.. Φοβάμαι την μοναξιά αλλά και τους ανθρώπους. Φοβάμαι εμένα. Πόσο
περίεργο να φοβάται ένας άνθρωπος τον εαυτό του. Δεν νιώθω πως μπορώ να
ονειρευτώ, βλέπω πολύ σκοτάδι και κενό. Φοβάμαι την μοναξιά αλλά αυτό που
φοβάμαι περισσότερο είναι την μοναξιά που εγώ δημιουργώ.
Είναι κάποιες σκέψεις
τόσο άσχημες, τόσο δύσκολες και κάπου πάλι κενό. Δεν ξέρω τι να κάνω, που να
πάω, σε ποιον να μιλήσω. Φοβάμαι πολύ τελευταία. Αγαπώ εμένα με έναν περίεργο
τρόπο, το ξέρω με αυτοκαταστρέφω. Κάπου κάπου χαμογελάω, έτσι απλά για να
μπερδεύω και τους άλλους. Για να νομίζουν πως είμαι καλά. Είμαι καλά; Ούτε εγώ
ξέρω.
Νιώθω περίεργα
τελευταία.
Κάποιοι πιο σοφοί που έχουν περάσει και αυτοί από την δικοί
τους κόλαση λένε διάφορα.
Ο Καζαντζάκης πιστεύει πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να
ζήσει αληθινά αν πρώτα δεν πάρει φορά από την κόλαση.
Κάποιοι άλλοι
υποστηρίζουν πως όταν έχουμε κάποιο πρόβλημα το κοιτάμε τόσο έντονα που ξεχνάμε
να δούμε τις καινούργιες πόρτες που μας ανοίγονται. Ξέρεις φως υπάρχει παντού,
απλά εμείς κλείνουμε τόσο σφιχτά τα μάτια μας που δεν το βλέπουμε..
Δεν θέλω να παλέψω για την ευτυχία μου, δεν είμαι εγώ, κάπου
με έχω χάσει. Νιώθω ευάλωτος, περίεργα ευάλωτος. Συνήθως είμαι άτρωτος, έτσι
λένε. Δεν ξέρουν.
Σήμερα χαμογέλασα μια-δυο φορές. Δεν ήταν αρκετές .. Θέλω να
γελάω πιο συχνά, με την ψυχή μου. Θέλω να ζω έντονα, αληθινά! Θέλω όμως να ζω απλά.
Η ζωή είναι απλή και εμείς είμαστε τόσο καλοί στο να την κάνουμε δύσκολη.
Έχω νεύρα. Όλα μου φταίνε και φωνάζω. Είναι Ίσως η φωνή που
παλεύει κάπως να βγει από μέσα μου.. Προσπαθώ να ξεφύγω.. τρέχω! Δεν ξέρω που
θέλω να φτάσω, αλλά ξέρω πώς θέλω να τρέχω. Να φύγω! Ίσως προσπαθώ να ξεφύγω
από τον εαυτό μου. Ίσως είμαι το φάντασμα που έχω στο μυαλό μου.
Η ψυχή του ανθρώπου πολλές φορές νοσεί. Έτσι νοσεί και η δική
μου τον τελευταίο καιρό.
Θλίψη, μελαγχολία, ανασφάλεια. Δεν ξέρω αν με
καταλαβαίνουν. Το έχουν νιώσει ποτέ άραγε;
Έχουν νιώσει ποτέ έτσι; Χαμένοι; Μικροί; Αδύναμοι;
Δυνατά συναισθήματά. Μπορούν να κάνουν την καρδιά κομμάτια.
Άραγε πώς να αισθάνεται ένας άνθρωπος που ποτέ δεν γκρεμίστηκε ο κόσμος του και δεν μπήκε στον κόπο να τον ξαναφτιάξει από την αρχή.
Άραγε πώς να είναι ένας άνθρωπος που ποτέ στην ζωή δεν φοβήθηκε και δεν τρόμαξε. Πως είναι αλήθεια να μην νιώθεις ότι θα χάσεις αυτούς που αγαπάς.
Ξέρεις οι άνθρωποι όμως πετυχαίνουν όταν αγωνίζονται για αυτά που αγαπούν.
Η αποδοχή είναι από τα πιο σημαντικά που πρέπει να καταφέρεις. Πρέπει να κατανοήσεις τον εαυτό σου, τις πράξεις σου.. Να βρεις έναν λόγο και ένα γιατί. Αν τα γνωρίζεις αυτά μπορείς να κάνεις θαύματα.
Που να ήξερες όμως ανθρωπάκο μου τι μπορείς να κάνεις. Γι' αυτό πολλές φορές σου θυμώνω. Που να ήξερες τι αξίζεις και Τι
κόσμους μπορείς να κατακτήσεις. Τι ωκεανούς να περάσεις.
Μια ινδιάνικη παροιμία λέει πως ο καθένας μας έχει μέσα του
δύο λύκους. Τον καλό και τον κακό. Σημασία έχει ποιον επιλέγουμε να ταΐζουμε.
Τελευταία αγαπώ πολύ τον μινιμαλισμό. Είναι τρόπος ζωής.
Μινιμαλισμός σημαίνει να έχεις στη ζωή σου τα απαραίτητα. Καλό είναι να
βιώνουμε και άσχημες μέρες και ας έχουν αρκετή θλίψη. Καλό είναι να κλαίμε . Το
πιο καλό όμως όλων είναι να ξέρουμε το γιατί σε όλα αυτά.
Πίστεψε σε σένα και στην αλλαγή που θες να φέρεις.
Μπορείς να είσαι ότι θες, φτάνει να το θες!
0 Comments