Ανοίγω το λεξικό.
Η πρώτη λέξη, παραπλήσιος.
Μένω να σκέφτομαι πόσα παραπλήσια δικά σου έτυχε να συναντήσω.
Ανθρώπους που παραπλήσια σου έμοιαζαν.
Θυμάμαι κάποιον να πιάνει την κούπα του καφέ με τον τρόπο που συνήθιζες εσύ, αλλά δεν ήταν καλός.
Στην τελευταία κίνηση, στα δευτερόλεπτα αυτά που κάνεις για να διώξεις την κούπα από το στόμα, το χαλούσε. Έπαυε να είναι ρυθμικός.
Έμοιαζε πια ατσούμπαλος.
Έχυνε και λίγο καφέ στο σεμεν της γιαγιάς.
Όχι, σίγουρα δεν ήταν καλός.
Ήταν παραπλήσιος.
Δεν ήταν σίγουρα παραπλήσιος!