Εσείς και Εγώ

Πρώτη φορά σπουδαία. Πρώτη φορά γνωστή. Μου μίλησαν για τέχνη.
Τους μίλησα για ζωή. Μου μίλησαν για χρώμα. Τους μίλησα για
συναίσθημα. Ο Πέτρος μου ζήτησε μια συνέντευξη. Δέχτηκα. Ποιος
ξέρει γιατί.

Να σε λέω Νάνσυ;

Να με λες Ψυχή.

Τι σε κάνει να μιλάς για ζωή Ψυχή; Να γράφεις για ζωή Ψυχή;

Τον περισσότερο καιρό στοχάζομαι. Παρατηρώ και ακούω. Οι άλλοι
πάλι δεν με βλέπουν ποτέ. Δεν ξέρω ίσως φταίει η φασαρία στο κεφάλι
τους και η τόσο γρήγορη στιγμή. Εγώ δεν πιστεύω στην έννοια του
χρόνου. Πιστεύω στη στιγμή. Όνειρο και πάθος μαζί. Λαχτάρα και
φαντασία τα πάντα. Η ζωή είναι μελωδία πότε καταθλιπτική και πότε
χαρούμενη. Βλέπω τα πάντα ως μια διαφορετική προσπάθεια των
πάντων. Μιλάω για ζωή γιατί αγαπώ τον άνθρωπο.

Τι είναι ο Άνθρωπος και γιατί τον γράφεις με κεφαλαίο;

Είναι ζωή. Τα πάντα και τίποτα μαζί. Ένας μικρός θεός ή ένας
ανύπαρκτος σωματέμπορας. Μπορεί να καταστρέφει τα πάντα και να
τα φτιάχνει από την αρχή. Μπορεί να μοιράζει την αρρώστια και μπορεί
να ανακαλύπτει νέες μεθόδους ίασης. Μπορεί να μοιράζει θάνατο και
να χαρίζει ζωή. Μπορεί να είναι τρομερός και κακός, όμως μπορεί να
είναι αγαθός και καλός. Να είναι εγωιστής ή ιδεαλιστής. Αυτούς τους
λατρεύω.

Τους ιδεαλιστές;

Τι καλύτερο από αυτούς; Ψυχή και πάθος μαζί. Λατρεύουν τον
άνθρωπο, τα ζώα, την φύση. Βλέπουν προβλήματα με λύσεις όταν όλοι
οι άλλοι βλέπουν τείχους. Αγαπάνε όπως οι ψυχές των μικρών παιδιών.
Με ανιδιοτέλεια. Καθαρά. Η αγάπη τους τους κάνει υπεύθυνους για 
όλα αυτά. Αγαπάνε την ευθύνη. Ονειρεύονται. Και είναι τόσο υπέροχοι
που τολμάνε και τελικά καταφέρνουν.

Τι καταφέρνουν Ψυχή;

Το ακατόρθωτο για πολλούς. Σπίθα. Αυτό βλέπεις στα μάτια τους. Τους
καταλαβαίνεις από μακριά. Συνήθως κρύβονται πίσω από ένα πέπλο
μελαγχολίας. Πέτρο μην λυγίζεις. Αν κάτι σε πονάει, αν κάτι σε κάνει να
αμφισβητείς αυτό είναι υπέροχο. Δεν έχει πεθάνει μέσα σου η ελπίδα.
Υπάρχει κάτι που σιγοβράζει. Μην το διώχνεις. Δώσε του σημασία.
Δώσε του αγάπη. Ίσως να είσαι αυτός που μπορεί να φέρει αλλαγή.
Σίγουρα είσαι. Μην πεθαίνεις σιωπώντας. Μην σε πολεμάς.

Και τι είναι ο Πόλεμος ρε Ψυχή;

Μικροί ανόητοι με μεγάλα Εγώ. Πονεμένες, θυμωμένες ψυχές.
Παλεύουν για το επιπλέον. Στερημένοι άνθρωποι που διψάνε για αίμα.
Για χρήμα. Δεν βλέπουν τους ανθρώπους. Κάποιος σημαντικός τους
πλήγωσε. Δεν νοιάζονται για τον άνθρωπο. Τον πολεμάνε. Είναι εχθρός.
Το χρήμα αντιθέτως είναι αξία. Τους δίνουν αξία. Νιώθουν δυνατοί.
Μιλάνε για ευθύνη. Αστείο Πέτρο ε; Μιλάνε για ευθύνη οι μεγαλύτεροι
ανεύθυνοι.Το παιδί που έχουν μέσα τους δεν το γνώρισαν ποτέ. Το
κρύψανε βαθιά μέσα τους. Δεν το βλέπουν. Υπάρχει όμως.

Για πιο παιδί μιλάς ανόητη Ψυχή;

Πέτρο γιατί μιλάς έτσι; Γιατί μου επιτίθεσαι; Είμαι απλά ένας
άνθρωπος. Μικρός, ίσως και εντελώς ασήμαντος. Δεν ξέρω γιατί μου
ζήτησες αυτή την συνέντευξη. Ίσως κάτι να είδες σε μένα. Ίσως κάτι δικό
μου σε άγγιξε. Σιώπα τώρα και άκου. Μιλάω για αυτό το παιδί που όλοι
έχουμε μέσα μας. Για αυτό που είναι αγαθό και πονάει. Για αυτό που
ονειρεύεται και πιστεύει. Δεν δίνει σημασία στο μυαλό του, ούτε στους
φόβους του. Ακούει την ψυχή του, αφουγκράζεται τη φύση γιατί νιώθει
καλά μέσα σε αυτή και μεγαλώνει με την συντροφιά των ζώων. Είναι οι
καλύτεροι φίλοι των παιδιών. Δεν το ξερες Πέτρο; Τώρα οι μικροί
ανόητη με εξουσία τα πολεμάνε. Όχι μόνο τα παιδιά μέσα τους, αλλά
και τα παιδιά που είναι ανερχόμενοι μεγάλοι . Τους μικρούς μας
εξαιρετικούς ήρωες τους ξεριζώνουν την ψυχή. Τα διώχνουν από την 
πατρίδα τους. Τα βάζουν σε βάρκες. Τα βουλιάζουν. Τα ξερνάνε κύματα.
Τα παιδιά μας. Γιατί είμαστε όλοι άνθρωποι. Είμαστε οικογένεια. Τους
σκοτώνουν την λαχτάρα και κάθε ανέμελο συναίσθημα. Δεν τα
αφήνουν να ζουν σε ειρηνικούς τόπους. Δεν τους επιτρέπουν να
παίζουν μπάλα ή με κούκλες. Πέτρο γιατί πονάς; Γιατί κλαις; Πρέπει να
στα πω; Δεν τα βλέπεις; Τελευταία είδα ένα παιδί γενναίο. Σχεδόν
σκελετωμένο. Είχε να φάει μέρες μου είπε. Του άρεσαν τα μαλλιά μου
και μου χαμογέλασε. Γαμώτο ρε Πέτρο. Παιδιά πονάνε, πεινάνε. Τα
μάτια τους είναι θαμπά, κοκκινισμένα και πονεμένα. Δεν μπορεί ρε
Πέτρο να είμαστε κάτι τόσο λίγο. Δεν θέλω να υπάρχει αυτό το παιδί.
Μην μου μιλάς λοιπόν για αυτά αν δεν ξέρεις να τα σέβεσαι.

Υπάρχει αντίδοτο Ψυχή;

Υπάρχει. Στα πάντα υπάρχει. Λέγεται γνώση. Λέγεται φιλοσοφία. Όλα
όσα χρειάζεται να έχουμε για να αλλάξουμε τον κόσμο τα έχουμε μέσα
μας. Έχουμε μέσα μας το καλό και το κακό. Έχουμε μέσα μας την
αλήθεια και το ψέμα. Σημασία έχει τι ταΐζουμε. Μια ινδιάνικη παροιμία
το έλεγε. Αυτό είναι το αντίδοτο. Είμαστε η αρρώστια και η ίαση.
Είμαστε τα πάντα και τίποτα. Μην μου μιλάς για πολέμους. Πέτρο, να
μιλήσουμε για πολιτισμούς και κουλτούρες; Να μιλήσουμε για πάθος
και ζωή; Να προσπαθήσουμε για παιδιά χαρούμενα; Αυτά κρατάνε τον
κόσμο μας. Δεν πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι όλοι μας σε αυτά που
τους παραδίδουμε;

Και αν απορρίψω όλα όσα εσύ λες; Τότε τι θα γίνει Ψυχή;

Λυπάμαι Πέτρο που δεν θα αγαπήσεις ποτέ τον εαυτό σου. Λυπάμαι
που δεν θα τον αποδεχτείς και δεν θα τον αγκαλιάσεις ποτέ. Εγώ θα
προσπαθήσω. Όσο δύσκολη κι αν φαίνεται η ζωή, πάντα υπάρχει κάτι
το οποίο μπορείς να κάνεις και να πετύχεις. Σημασία έχει απλώς να μην
τα παρατήσεις. Εσύ μπορείς να κατηγοριοποιείς τους ανθρώπους. Να
τους χωρίζεις με το χρώμα τους και τα χρήματά τους. Να ψάχνεις για
πτυχία και όχι για ψυχή. Όλα είναι επιλογή. Θλίβομαι που βλέπω αυτά
γύρο μου αλλά πιστεύω στον άνθρωπο και πάντα θα προσπαθώ. Πέτρο
μην κλαις.

     Όλα τελείωσαν. Ή μήπως δεν θα τελειώσουν ποτέ;

Ευχαριστώ τον εσωτερικό μου εαυτό για όλη την συζήτηση. Τι σημασία
έχει αν τον ονόμασα Πέτρο, ενώ με λένε Νάνσυ. Ίσως όλα να μείνουν
ίδια. Ίσως να μην αλλάξουμε ποτέ. Ίσως κάποτε ανακαλύψουμε το
νόημα. Ίσως κάποτε τελικά ανακαλύψουμε τη ζωή.





See You Soon, Mauri Toulipa