Λίγο πριν δύσει ο ήλιος
Ιουνίου 06, 2019
Δεν είχε πολλά έπιπλα ή πιο σωστά δεν είχε καθόλου έπιπλα.
Μονάχα ένα φουσκωτό στρώμα.
Είχε το πιο όμορφο παράθυρο.
Και την πόρτα δεν την έκλεινα ποτέ.
Περπατούσα ξυπόλητη και δεν φορούσα πολλά ρούχα.
Το δέρμα μου έλαμπε και μύριζε όμορφα.
Είχα αγαπήσει εκείνη την συνθήκη τόσο πολύ.
Και δεν μου έφτανε αυτό.
Ήθελα να γυρίσω πίσω.
Είχα το πιο ξεχωριστό σπίτι.
Είχε όλα τα απαραίτητα.
Είχε ουρανό με αστέρια και λίγη θάλασσα για να κολυμπάω γυμνή.
Πατούσα την άμμο και ξάπλωνα επάνω της καθημερινά.
Έβλεπα τον ήλιο να βγαίνει και να χάνεται.
Ήμουν εκεί.
Ζούσα.
Πάρε με πίσω πριν δύσει ο ήλιος...
Χρειάζομαι λίγη μαγεία ακόμα.
Βάλε λίγη άμμο πάνω μου και υπόσχομαι θα δηλώνω ευτυχισμένη.
Σε παρακαλώ καθόλου δεν θα μιλάω...
Θα μένω στην αιώρα και θα διαβάζω το αγαπημένο μου βιβλίο.
Αλήθεια σου λέω.
Όλα αυτά μου φτάνουν!
See You Soon, Mauri Toulipa
0 Comments