Περίεργη συνθήκη
Ιουλίου 16, 2019
Μ’αρέσει το μελαγχολικό σου
πρόσωπο.
Σχηματίζει γωνίες που το φως
λούζει με σκιές.
Οι εκφράσεις σου είναι έντονες.
Τα μάτια σου τόσο υγρά,
προσπαθούν να μιλήσουν.
Ανοιγοκλείνεις τα βλέφαρα σαν
να προσπαθείς να φωτογραφήσεις την στιγμή.
Νομίζεις πως δεν σε ακούνε.
Πως δεν σε βλέπουν.
Το σώμα σου παραμένει σιωπηλό.
Μονάχα η ψυχή σου φωνάζει.
Μονολογείς.
Προσπαθείς να σιωπήσεις.
Δεν θέλεις να καταλάβουν.
Είναι πονηροί, θα σε πληγώσουν.
Δεν νοιάζονται, θα σε
προδώσουν.
Ένα Εγώ έχουν και αυτό το
φυλάνε λες και αξίζει περισσότερο από το μοίρασμα.
Τι να το κάνεις βρε άνθρωπε
έτσι μοναχό του;
Σάμπως βέβαια και εγώ που το
έδινα κέρδισα τίποτα;
Μερικές πληγές μόνο.
Αλλά εντάξει δεν θα τις έδινα
πίσω.
Θα τις κρατήσω φυλαχτό λέω να
μου θυμίζουν πόσα χάρισα.
Όλα τα θυμάμαι.
Να μην τους πληγώσω ήθελα, μα
πόσα είχα να τους πω.
Πόσο μ’αρέσει το μελαγχολικό
σου πρόσωπο ανθρωπάκο.
Ακόμα και τώρα με την ίδια
λαχτάρα το κοιτάω.
Περίεργη συνθήκη η αγάπη.. μην
το λες πουθενά.
See You Soon, Mauri Toulipa
0 Comments