Ερημίτης

Φεβρουαρίου 18, 2021


Ακόμα και οι αισθήσεις μπερδεύονται καμιά φορά 

Και μέσα στην παραφροσύνη του χρόνου αδυνατείς να τις προλάβεις

Κατηφορίζεις το δρομάκι που συνήθως σε φέρνει σε διασταύρωση δρόμων

Και ο αέρας που μας χτυπά εκεί, εσένα δεν σ’ αγγίζει

Και δεν μυρίζεις πια τα λουλούδια και οι αισθήσεις σου χάνονται 

Με το πέρασμα των ανθρώπων.

Δειλά-δειλά σαν βγεις στο πέρασμα και ακουμπήσεις το γρασίδι

Δεν θα νιώθεις την ξεγνοιασιά της στιγμής, κάτι δεν θα βλέπεις

Και περνάνε αμάξια, κόσμος και κάποιοι γνωστοί σαν περαστικοί

Δεν αντιδράς και χάνεσαι στις σκέψεις, που μόνες σου έχουν απομείνει

Και με ποιον να τις μοιραστείς, που δεν καταλαβαίνουν

Και νιώθεις την υγρασία του κορμιού σου και ξέρεις πως βαθιά μέσα σου

Υπάρχει μια ακίδα συγκεκριμένης απόχρωσης, μοναδικής ερμηνείας

Θα γυρίσεις προς τα πίσω, μα κάτι ξέχασες να δεις

Και πάντα το κάνεις αυτό, πάντα αφήνεις περιθώρια κενά και ξεχασμένα

Η γεύση σε γυρνάει στα γνωστά που προσπαθούν να σου θυμίσουν 

Μα η νόηση πια έγινε παρανόηση και πώς να το φανταστείς 

Που μόνος κλείστηκες στην ψύχωση μιας αλλοτινής στιγμής

Κάποιας  περασμένης ώρας που βυθίστηκε νωρίς 

Και όλα τα παραπάνω και δίχως τίποτα από τα παραπάνω

Μούδιασες και η διασταύρωση παραμένει έρημη και περιμένει

Σαν ερημίτης γυρνάς και παραπατάς στην προσπάθεια να βρεις 

Της γης τα απομεινάρια που κάποτε περπάτησες  


See You  Soon, Mauri Toulipa

You Might Also Like

0 Comments

Like us on Facebook

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *