Κάπου που μόνο εμείς ξέρουμε
Οκτωβρίου 14, 2018
Το μέρος το δικό μας δεν το ξέρει κανείς.
Είναι κρυφό από τα θνητά βλέμματα, από τα βλέμματα τα κούφια.
Κρυφό για όλα τα μόνο επιφάνεια βλέμματα.
Είναι το μέρος που συναντιόμαστε πάντα και δεν το ξέρει κανείς.
Είναι το μέρος που ζούμε την αγάπη μας όπως κάναμε και πριν.
Ξέρεις...
Στον έξω κόσμο. Τον κόσμο που όλοι βλέπουν και αντιλαμβάνονται.
Σε αυτόν τον κόσμο που η αδικία αργεί να τιμωρηθεί.
Κάποιοι πιστεύουν πως κάποιες φορές δεν τιμωρείτε ποτέ.
Για μένα όμως κάθε μέρα είναι τιμωρία.
Δεν πιστεύω σε έναν τέλειο κόσμο, αλλά θέλω να πιστεύω τουλάχιστον σε έναν ίσως πιο αληθινό.
Σε μια πιο αληθινή πλευρά, πιο δίκαια.
Η ουτοπία είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου.
Της ψυχής μου.
Κάθε κραυγή αδυναμίας, κάθε κραυγή θλίψης, κάθε κραυγή φόβου.
Παντού ψυχή.
Παντού συναίσθημα.
Σε σκέφτομαι τόσο πολύ τελευταία. Ξέρω όμως...
Είσαι εδώ και με προσέχεις.
Με βλέπεις και με αγγίζεις. Όπως έκανες πριν...
Θυμάσαι;
Ποτέ δεν χάθηκες από μέσα μου.
Μου πρόσφερες πάντα με τον δικό σου μοναδικό τρόπο φτερά για να πετάω.
Και σε ευχαριστώ. Ακόμα και αν ήταν δύσκολες κάποιες στιγμές με μάθαινες να προχωράω.
Να περνάω τα εμπόδια και να καμαρώνω,
Να μην κουράζομαι.
Να μην φοβάμαι.
Να μην διστάζω.
Και οι φωνές σου μου έκαναν την ψυχή μου σμπαράλια κάποιες φορές.
Πάντα σε καταλάβαινα. Μόνο δύναμη μου δίδαξες.
Σε νιώθω τόσο κοντά μου. Δεν μπορεί να έχεις φύγει.
Αλλά και πάλι τι σημαίνει αυτό;
Η μνήμη μου ζωντανεύει στιγμές... νιώθω το φευγαλέο βλέμμα σου.
Αγγίζω την ψυχή σου. Είναι εδώ.
Μην φοβάσαι. Σε νιώθω.
Και ίσως το ότι σε νιώθω να είναι το πιο σημαντικό απ'όλα.
Ονειρευόσουν τόσο σιωπηλά μεγάλα.
Ονειρευόσουν τόσο αυτό τον κόσμο.
Ονειρευόσουν πράγματα που σε ζόριζαν και έβλεπες να τα περνάς.
Ονειρευόσουν το καλύτερο ενδεχόμενο της ζωής σου.
Είχες τα δικά σου ξεχωριστά φτερά.
Σε ευχαριστώ τόσο που τα χάρισες και σε μένα.
Ξέρεις, τώρα έχουμε τον δικό μας κρυφό κόσμο.
Αυτόν που κανείς δεν αντιλαμβάνεται και κανείς δεν βλέπει.
Μόνο εγώ και εσύ!
Υ.γ Σε αγαπώ!
0 Comments