Γράφω σημαίνει...

Γράφω σημαίνει είμαι υπεύθυνη για τις λέξεις μου.
Γράφω σημαίνει βάζω τις λέξεις σε σωστή σειρά.

Γράφω όλα όσα με εμπνέουν.
Γράφω όλα όσα πιστεύω πως θα έπρεπε να λέγονται. Και λέγονται από πολλούς και αυτό είναι πανέμορφο.
Γράφω πρώτα για την ψυχή μου και μετά για όλους τους άλλους.
Γράφω γιατί είναι Το πάθος μου.

Η γραφή είναι αναπνοή, είναι επικοινωνία, είναι συναίσθημα.
Η γραφή είναι Σκέψεις, είναι ανησυχίες.

Φοβάμαι πως στο επόμενο κείμενο θα έχω στερέψει και δεν θα έχω να μοιραστώ άλλα.
Φοβάμαι πως την επόμενη φορά οι λέξεις μου Ίσως είναι μπερδεμένες.
Φοβάμαι πως δεν θα ξέρω να τις βάλω σε σειρά.

Και όμως κάθε φορά σκέφτομαι τόσα καινούργια.
Και είσαι εδώ. Και τα μοιράζομαι μαζί σου. Και όλα αυτά είναι υπέροχα.

Στην αρχή είχα πάντα στο μυαλό μου το τι θα γράψω. Το τι θα μοιραστώ κάθε φορά. Τώρα απλά γράφω. Μην με ρωτήσεις πως, ούτε εγώ ξέρω! Αλλά κάθε φορά είναι Σαν να ανακαλύπτω νέα κομμάτια μου.


Συνήθως λατρεύω να ακούω μουσική όταν γράφω.
Ιδανικά συνδυάζεται και με μια κούπα καφέ όλο αυτό... Και αν βρέχει κιόλας!
Εκεί είναι που μπορώ να σου ανοίξω την ψυχή μου.
Τότε στο μυαλό μου όλα ρέουν καλύτερα.

Η έμπνευση δεν είναι κάτι που σου χαρίζεται. Ίσως κάποιες φορές, αλλά όχι πάντα. Την έμπνευση πρέπει να την κυνηγάς. Να την ψάχνεις. Μπορεί να είναι κρυμμένη σε βιβλιοθήκες, σε στενάκια, σε ανθρώπους. Ειδικά αυτό σου χαρίζει την μεγαλύτερη έμπνευση.







Κάποτε είχε συμβεί αυτό.


Ήταν βράδυ και ήθελα να φάω ταυλανδεζικο. Βγήκα λοιπόν και περπάτησα μόνη μου. Σε ένα στενάκι λοιπόν, λίγο πριν το μαγαζί ήταν ένα ζευγάρι. Φαινόταν πολύ ερωτευμένο αλλά για κάποιο λόγο έπρεπε να χωρίσουν. Αυτό φώναζαν. Έτρεχαν να φύγουν και γυρνούσαν ξανά στην αγκαλιά του άλλου. Δάκρυα ,λόγια αγάπης. Στην συγκεκριμένη φάση δεν

χωρούσαν υποσχέσεις. Ήταν μονόδρομος. Μια απόφαση. Πέρασα τόσο κοντά τους που το βίωσα στον υπέρτατο βαθμό όλο αυτό. Και εκεί για μένα, έναν ξένο στην ουσία όλα κυλούσαν τόσο αργά. Δεν ξέρω τι απέγινε αυτό το ζευγάρι, αλλά δεν είναι όλο αυτό έμπνευση;

Ο άνθρωπος είναι πάθος, ενέργεια, ψυχή, σώματα... Λατρεύω να τους παρατηρώ. Μπορεί να κάθομαι σε καφετέριες ή ακόμα και σε παγκάκια και να τους χαζεύω. Έχουν πολλά να σου δώσουν. Να σου μάθουν.

Και μετά είναι η τέχνη που σου κομματιάζει το μυαλό και την καρδιά και στα χτίζει από την αρχή. Κομματάκι-κομματάκι.
Μια φωτογραφία, ένα βιβλίο, μια ταινία!

Το μαγικό σε όλα αυτά είναι πως είσαι ο σκηνοθέτης, μπορεί ακόμα να είσαι και ο ηθοποιός.
Δίνεις την δική σου ιστορία. Εκφράζεις την δική σου ματιά.

Αν ψάχνεις για έμπνευση να είσαι ανοιχτός σε καθετί. Μπορείς να την βρεις παντού. Σε κάθε στιγμή. Υπάρχει παντού.

Και να θυμάσαι,
Οι λέξεις είναι Τόσο όμορφες που αν τις βάλεις στην σωστή σειρά δημιουργείς θαύματα.

Μια μικρή δική μου ιστορία.