Παγωτό Βανίλια
Μαΐου 22, 2019Χαμήλωσε το βλέμμα και άσε την αναπνοή μου να σε ζεστάνει.
Μυρίζει καραμέλα το δέρμα σου και το πουκάμισο που φοράς είναι τόσο όμορφο.
Θυμάμαι ακόμα εκείνο το πρωινό που το φορούσα και χάζευα έξω.
Φαντάσου θυμάμαι ακόμα τον συνήθη αριθμό των χτύπων της καρδιάς σου και το βάθος του βλέμματος σου.
Αυτά τα μάτια που έχουν την δύναμη να διώχνουν όλους μου τους φόβους.
Γι΄αυτά γινόντουσαν όλα...
Το να είμαι μαζί σου απαιτούσε πάντα μια συγκεκριμένη τελετουργία στο μυαλό μου.
Ήθελα να το ξέρεις αυτό.
Ας πούμε ήθελα τουλάχιστον μερικές στιγμές πλήρους αφοσίωσης μέσα στην μέρα για να παρατηρώ τις αλλαγές σου.
Ήθελα να σε ζω σε όλες σου τις εκδοχές.
Να με πλησιάζεις με την κρυφή ελπίδα του για πάντα και να ψιθυρίζεις δικές μας λέξεις.
Το περπάτημα σου ανάλαφρο και με μια κρυφή δυναμικότητα να με τραβάει μαγικά κοντά σου.
Πόσο θέλω να βρίσκομαι δίπλα σου.
Πόσα πράγματα δυστυχώς δεν ξέρεις.
Οι απογευματινοί καφέδες στο μπαλκόνι και οι βραδινές μας έξοδοι στα θερινά σινεμαδακια...
Τα αστέρια και τα όνειρά μας.
Ακόμα και το παγωτό βανίλια.
Πόσο κοντά υπήρξαμε φοβούμενοι το ανέφικτο.
Λίγο να ζεστάνω την ψυχή σου ήθελα και να μυρίσω λίγο ακόμα καραμέλα.
See You Soon, Mauri Toulipa
0 Comments