Παλιός παραλήπτης

Η ώρα είναι έξι το πρωί. Πριν καν ανοίξω τα μάτια μου πηγαίνω στην κουζίνα να φτιάξω καφέ. Σήμερα υπάρχουν σημαντικά πράγματα που πρέπει να γίνουν, τόσο που έχουν προγραμματιστεί σχεδόν ένα μήνα. "Είναι ισοπεδωτικός και κυνικός λέγαν οι απ' έξω", το ακούω τις τελευταίες τρεις μέρες. Μ' αρέσει πολύ. 

Θα έρθει στις 7 να με πάρει ταξί. Δεν έχω ιδέα τι να φορέσω. Κάτι θα βρεθεί μπροστά μου. Ίσως να βάλω ένα blue jean και το αγαπημένο μου ξεθωριασμένο μπλε φούτερ. Όλα καλά. Ο καφές ελληνικός γλυκός, όπως τον έφτιαχνα με την γιαγιά μου. Είναι νύχτα ακόμα, την ώρα όμως που θα μπαίνω στο ταξί θα αρχίζει να χαράζει. Κατευθύνομαι προς την δουλειά μου. Τα σύννεφα γίνονται ροζ και μου θυμίζουν την μαγεία που υπάρχει ψηλά. 

Τελευταίες λέξεις πριν κατέβω, "Αν ξεχάσεις το τέλος μόνο, θα βρεις την ουσία". Μια υπενθύμιση θα έλεγα πως είναι όλο αυτό. Πρώτα για τον εαυτό μου και μετά για εσένα. Επί της Πανεπιστημίου στο φανάρι σε σκέφτηκα. Ήταν στιγμή να σου γράψω.

Τι κάνεις;

See You Soon, Mauri Toulipa