Έστω

Είχα μια λέξη από χθες στο μυαλό μου, η οποία με βασάνιζε ώρες και ώρες. Τόσες μάλιστα που δεν κατάλαβα πως πέρασαν τα χρόνια. Αισθανόμουν να ψάχνω πάντα μια συγκεκριμένη λέξη και κάθε φορά που μάθαινα μια καινούρια, αναλογιζόμουν το κατά πόσο είναι δική μου ή όχι. Ας πούμε μια μέρα στο μετρό άκουσα την λέξη ελλοχεύω και μου κέντρισε την προσοχή. Την ήξερα σαν λέξη, αλλά ποτέ πρώτα δεν την είχα ακούσει στην σωστή στιγμή της. Παραμονεύω, καραδοκώ. Τι βαρύ φορτίο. Καθόλου δεν μου κάνει, κι όμως τόσο καιρό την υπηρετώ.. έστω και ασυνείδητα. Έψαχνα μια λέξη συγκεκριμένη, τόσο συγκεκριμένη που άφηνα όλες τις άλλες να περνούν και να σβήνονται. 

Από τότε σταμάτησα να καραδοκώ λέξεις που αισθανόμουν πως ήθελαν να κάνουν την εμφάνισή τους και επέτρεπα στο μυαλό μου να τις συναντάει στο κάθε τι. Έτσι σταμάτησα και να τις απορρίπτω. Και τότε, εκεί σε μια θέση του μετρό αντιλήφθηκα τον έρωτά μου για την τυχαιότητα των γεγονότων. Από εκείνη την στιγμή συνειδητοποίησα την ομορφιά που έβρισκα στην λέξη αντίρρηση, πάλη, έλξη, τόλμη, αποδοχή. Άφηνα χώρο και χρόνο παρατηρώντας χωρίς επικρίσεις. 

Ας πούμε όταν σε είδα πρώτη φορά ένιωσα μια έλξη, που δημιούργησε μια εσωτερική πάλη στο μυαλό μου και τότε παρά τις αντιρρήσεις μου, με τόλμη αποδέχτηκα πως ίσως να είσαι για μένα, έστω και μια στιγμή. 

See You Soon, Mauri Toulipa