Διάφανοι και ευαίσθητοι κόσμοι
Σεπτεμβρίου 07, 2019
"Προσπαθούσα.
Έτρεχα και γι' αυτούς σταματούσα.
Προσπαθούσα.
Πονούσαν.
Ανησυχούσα.
Ήθελα να είναι χαρούμενοι.
Αδυνατούσα.
Προσπαθούσα.
Τους αγαπούσα."
Το πιο όμορφο συναίσθημα είναι να προσπαθείς να κάνεις το καλύτερο γι' αυτούς που λατρεύεις.
Θες να τους προστατεύεις, να τους γλιτώνεις από λάθη και στεναχώριες.
Τρέχεις και πάντα θα τρέχεις γι' αυτούς, αλλά δεν τα καταφέρνεις.
Πληγώνονται. Πέφτουν.
Και εσύ θυμώνεις, απογοητεύεσαι, φοβάσαι.
Αλλά έχω κάτι να σου πω.
"Απέτυχα" και εγώ. Αδυνατούσα να δεχτώ ότι δεν θα είναι πάντα καλά οι άνθρωποι μου. Αρνιόμουν να δεχτώ το ενδεχόμενο του να πονέσουν. Δεν μπορούσα να τους φαντάζομαι λιγότερο καλά από αυτό που θα μπορούσαν.
Δεν ξέρω γιατί αλλά το απόσπασμα που θα σας αφήσω με άγγιζε πάντα αληθινά. Είναι από τον "Γυάλινο Κόσμο", του Tennessee Williams.
"Απόσπασμα"
ΤΖΙΜ
Έπεσε τίποτα;
ΛΩΡΑ
Ναι.
ΤΖΙΜ
Ελπίζω να μην ήτανε το γυάλινο άλογο με το κέρατο.
ΛΩΡΑ
Αυτό ήτανε!
ΤΖΙΜ
Ωχ! Κι έσπασε;
ΛΩΡΑ
Τώρα είναι σαν τα’ άλλα άλογα.
ΤΖΙΜ
Έχασε το -;
ΛΩΡΑ
Ναι το κερατάκι του. Αλλά δεν πειράζει. Μπορεί να είναι για το καλό του.
ΛΩΡΑ
….Θα φανταστώ ότι του κάναν εγχείρηση. Του βγάλανε το κερατάκι για να μη νιώθει αφύσικος. Τώρα θα νιώθει καλύτερα ανάμεσα στα υπόλοιπα άλογα, που δεν είχανε κέρατα.
Έτσι είναι και οι άνθρωποι βλέπεις. Διάφανοι και γυάλινοι. Θρυμματίζονται πολλές φορές, αλλά εξακολουθούν να γυαλίζουν. Ψυχές φτιαγμένες από γυαλί. Εμπιστευόμαστε τα καλύτερα κομμάτια μας, αλλά δεν είμαστε πάντα καλοί φροντιστές γι' αυτά. Έτσι προσπαθούμε να δημιουργούμε δικούς μας γυάλινους κόσμους, ώστε να διαφυλάσσουμε ότι είμαστε και ότι έχουμε. Μερικές φορές χάνουμε την προσωπικότητα μας και μερικά από αυτά τα χαρακτηριστικά που μας κάνουν μοναδικούς. Μερικές φορές χανόμαστε και παραδιδόμαστε στην ισοπέδωση της ομοιομορφίας, όμως πάντα έχουμε την δυνατότητα επαναπροσδιορισμού. Ποτέ δεν είναι αργά να ακολουθήσουμε το δικό μας μονοπάτι. Και ποτέ δεν είναι αργά να διορθώσουμε τα λάθη μας.
Είμαστε πράγματι μοναδικοί. Είμαστε πράγματι όμορφοι.
Και τώρα να σας πω πως ποτέ δεν μπορούμε να σώσουμε τίποτα και κανέναν, παρά μόνο τον εαυτό μας. Το να προσπαθείς λοιπόν να προστατεύεις μονίμως όσους αγαπάς θα έλεγα πως είναι αδύνατον. Συνεχώς θα αποτυγχάνεις.
Έχουμε μια ζωή που πρέπει να την ζήσουμε, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Το μοναδικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε με επιτυχία είναι να είμαστε παρόντες στις ζωές τους και στις ζωές μας.
Και μην ξεχνάτε.. είμαστε γυάλινοι, διάφανοι και ευαίσθητοι κόσμοι. Χρειαζόμαστε φροντίδα και αρκετό φως.
Υ.γ Να χαμογελάτε, να ζείτε και πάντα να τολμάτε!
See You Soon, Mauri Toulipa
0 Comments